[NZ] ''It's a love story'' (29.04)

Człowiek

Łeee

Pogadaj, pogadaj. Długo będzie miała ten szlaban? Bo ja mogę zawsze na ten rozdział zastępczą betę załatwić Wink

Właśnie coś mi podpadło, że na jej profilu pisze, że była zarejestrowana 7 dni temu.

Człowiek

Nie ma Metki, ale dodaję rozdział - mam nadzieję, że nie zrobiłam jakichś wielkich błędów.
Miłego czytania Wink

Rozdział 2

BPOV

Dzisiaj rano budziłam się przy dźwiękach Hot n' Cold Katy Perry. Otworzyłam oczy i zobaczyłam Alice i Rosalie stojące nade mną. Kiedy zobaczyły, że powoli dochodzę ''do życia'', wyciągnęły mnie z łóżka i zaciągnęły do łazienki.
- Dalej, ubieraj się, jedziemy do wesołego miasteczka - powiedziała Alice z głosem pełnym entuzjazmu. - Więc, widzimy się w salonie za dziesięć minut.
Wzięłam szybki prysznic i założyłam ciuchy, które dała mi przybrana siostra. Wyglądały jak coś, co równie dobrze mogłaby założyć modelka. Przejrzałam się w lustrze. Wyglądałam... Seksownie? Nie mogłam uwierzyć, że pomyślałam coś takiego. Tak czy inaczej, zeszłam na dół i zobaczyłam wpatrującego się we mnie Edwarda. Zarumieniłam się i przeniosłam swój wzrok na podłogę.
- Wyglądasz pięknie - zamruczał. Czułam, że rumienię się jeszcze bardziej. Odetchnęłam z ulgą, gdy zobaczyłam Carlisle'a i Esme wchodzących do salonu, gdyby nie oni, chyba umarłabym ze wstydu.
- Gotowi? - zapytał Carlisle. Przytaknęliśmy. - Dobrze. Alice, Bella i Rose, pojedziecie z Edwardem. Chłopcy, wy razem ze mną i Esme.
Wszyscy zaczęli ubierać swoje buty i płaszcze. Rozglądałam się wokół zastanawiałam się, co mam robić. Wtedy właśnie podeszła do mnie Alice.
- Masz, to twoje. Kupiłam ci parę rzeczy, bo wiem, że niczego nie masz... No i kocham zakupy. - Spojrzałam na płaszcz, który mi dała. Wyglądał jak ciuch od znanego projektanta, dostałam też buty, które pewnie kosztowały majątek.
Dojechaliśmy do wesołehgo miasteczka. Alice i Edward postanowili pozderzać się na tilt-a-whirl*, a ja poszłam z Rosalie na gravitron**, który uwielbiała tak samo jak ja. Potem spotkaliśmy się z resztą rodziny i poszliśmy zjeść coś w jednym z barów. Edward rzucił w Emmeta ciastkiem francuskim, na co Rose oblała go colą. Wszyscy pękaliśmy ze śmiechu, nawet Carlisle i Esme.
Wtedy go zobaczyłam. Szedł w kierunku stoisków handlowych, które znajdowały się obok nas. Przerażenie widocznie malowało się na mojej twarzy, bo Alice spojrzała na mnie pytająco. Podchodził coraz bliżej, aż w końcu stanął naprzeciwko mnie.
- Bella... Co ty tutaj robisz? Nie powinnaś wracać... Wiesz, co zrobi Charlie kiedy się dowie...
- Możesz się łaskawie zamknąć?! Nie chcę, żeby cały świat o tym wiedział ty walnięty, niedorozwinięty kretynie! Boże, Jacob, dlaczego nie możesz po prostu zostawić mnie w spokoju? Nie widziałam cię, odkąd skończyłam 12 lat, a ty nadal jesteś tak samo irytujący, co wtedy. Dlaczego nie możesz wyjść gdzieś z kumplami? Albo jeszcze lepiej, od razu powiedz o wszystkim Charlie'mu, chciałabym dowiedzieć się, co ma do powiedzenia...
Wtedy zobaczyłam Chalie'go zbliżającego się do Jacoba. Kiedy mnie zobaczył, zrobił się czerwony na twarzy i zaczął iść szybciej. Całą sytuację obserwowali Cullenowie.
- Co do... Co ty tutaj robisz? Myślałem, że nie żyjesz!
- Nie, nie jestem martwa, niestety. Jestem tutaj, bo mam nową rodzinę. - Odpowiadałam z zaciśniętą szczęką, miałam wrażenie, że moje zęby zaraz się wykruszą. Kątem oka widziałam zbliżającego się Carlisle'a i Edwarda.
- No, no, no, co my tu mamy... - Charlie widocznie też ich zauważył - To twój chłopak? - wskazał na Edwarda. - Nie miałaś żadnego odkąd zerwałaś z tym swoim Jamesem. - Wzdrygnęłam się na dźwięk tego imienia.
- Nie jestem chłopakiem Belli, tylko jednym z dwóch dzieci Carlisle'a. Pozostali zostali zaadoptowani, jak Bella. - wytłumaczył Edward. W jego głosie wyczuwałam niepokój i lekkie zdenerwowanie. - Tak poza tym, mogę zapytać, kim jesteś?
- Jestem ojcem Belli. Nie mówiła nic o mnie? - zapytał Charlie z udawanym zdziwieniem.
- Nie. Mało wiemy o jej przeszłości.
- Więc, Edwin, usiądź obok. Mogę ci trochę opowiedzieć... - czułam, że łzy na samo wspomnienie napływają mi do oczu.
- Możemy już stąd iść? - Szarpnęłam Edwarda za rękaw.
- Jasne. - powiedział, mierząc Charlie'go wzrokiem. - Miło było pana poznać, panie Swan.

EPOV

Kiedy przyjechaliśmy do domu, Bella zaraz pobiegła do swojej sypialni. Po chwili poszłem za nią i zapukałem do jej drzwi. Kiedy wszedłem do pokoju, zobaczyłem ją płaczącą na swoim łóżku. Szybko się do niej przysiadłem i otoczyłem ramionami.
- Opowiesz mi trochę... - zacząłem starając się być tak delikanym, jak się tylko dało.
- O przeszłości? Naprawdę chcesz wiedzieć? - mówiła nosowym głosem, zachrypniętym od płaczu. - Powiem ci tylko gdy obiecasz, że nikomu się nie wygadasz. Nawet swojej rodzinie. To ściśle tajne.
- Obiecuję.
- Ok - wzięła głeboki oddech. - Kiedy miałam 12 lat, chodziłam z jednym gościem... Nazywał się James. Któregoś dnia przyszedł do mojego domu i poznał mojego ojca, który... Bił mnie. James chciał zacząć ze mną ''nowe życie'', byłam za młoda. Kiedyś prawie mnie zgwałcił - Belli stanęły łzy w oczach, przełknęła głośno ślinę - ale na szczęście mama weszła w porę do pokoju. Potem z nim zerwałam, a on się wyprowadził.
Tego feralnego dnia Charlie wściekł się na mamę. Gdy nocowałam u mojego przyjaciela, Jacoba, zastrzelił ją. Wróciłam do domu i zobaczyłam go pochylającego się nad martwym ciałem mojej mamy z pistoletem w ręku. Kiedy mnie zobaczył, podszedł bliżej. Zaczął krzyczeć i bić mnie. Następną rzeczą, którą pamiętam to koszmarny ból i dźwięk syren. Potem były nosze i karetka. Zanim pochłonęła mnie ciemność usłyszałam jeszcze Jacoba dzwoniącego pod 911. Charlie zdążył uciec. Byłam w śpiączce 4,5 roku.
Kiedy się obudziłam myślałam, że ciągle mam 12 lat. Bałam się ojca, myślałam, że znajdzie mnie i zabije. Lekarze powiedzieli mi, że mam 16 lat i że jestem bezpieczna. Zostałam w szpitalu parę tygodni, a potem trafiłam do domu dziecka w Forks. Byłam tam 3 miesiące, a potem zaadoptowaliście mnie. To chyba najlepsza rzecz, jaka mnie w życiu spotkała... No, to teraz wiesz trochę o mojej przeszłości.
Wow - pomyślałem. Było mi żal Belli. Straciła większość swojej młodości przez ojca i śpiączkę. Teraz wiedziałem, dlaczego była tak podekscytowana perspetywą rozpoczęcia nowego życia.
- Wow - powtórzyłem, tym razem głośno. - Nie wiedziałem... Nie spodziewałem się... Tak mi przykro. Nikomu nie powiem, obiecuję. Masz zamiar opowiedzieć o tym kiedyś reszcie rodziny? - Zapytałem, zaskoczony tym, że tak mi ufała.
- Kiedyś na pewno... Na razie chcę się jednak jakoś z tym uporać, oswoić. Przepraszam, że obciążyłam tym wszystkim ciebie, ale musiałam to z siebie wyrzucić. Jacob jest jedyną osobą oprócz ciebie, która wie o tym wszystkim. Był moim najlepszym przyjacielem.

BPOV

Nie mogłam uwierzyć, że powiedziałam o tym komukolwiek. To było dobre uczucie, jakby ktoś jedną ręką zniósł ciężar, który od jakiegoś czasu gościł na moim sercu. Wszystko wskazywało na to, że Edward mnie rozumiał...
Zdecydowałam, że zmienię temat.
- Więc, kto jest twoim prawdziwym rodzeństwem?
- Alice to moja siostra. Jasper i Rosalie to bliźniacy, mają na nazwisko Hale. Emmet nazywał się McCarthy, ale kiedy go zaadoptowaliśmy zmienił nazwisko na nasze. Ty też możesz zostać przy Belli Swan. Brzmi bardzo ładnie, pasuje ci.
- Aa, teraz już wiem o co chodzi z twoją rodziną. Alice kręci z Jasperem, tak? - skinął głową. - A Rosalie chodzi z Emmetem. A TY masz dziewczynę? - Zapytałam, miejąc cichą nadzieję, że zaprzeczy.
_
Nie chciałam tłumaczyć na polski, bo nie wiedziałam jak, te wyrazy oznaczają karuzele itd., w wesołym miastaczku:
*tilt-a-whirl: [link widoczny dla zalogowanych] - coś jak nasze samochodziki do zderzania
**gravitron: [link widoczny dla zalogowanych]

Wampir z Denalii

Skoro bez bety to ja troszkę ci powytykam błędy, które mi rzuciły się w oczy, żebyś poprawiła

Człowiek

Błędy poprawione.

Wampir z Denalii

I to bardzo.
Dobra niech zostanie. Jak Metka wróci to poprawi w razie czego
Widzę, że inne błędy już poprawiłaś Smile

Wampir

To opowiadanie jest całkiem całkiem. Podoba mi się Twoje tłumaczenie. Jeszcze to spotkanie z ojcem.
Zgadzam się z vampir - powinna zachowywać się jak dwunastolatka skoro była w śpiączce cztery i pół roku.

Człowiek

Powinna, zastanawia mnie też to, co robił jej ojciec na wolności, nie powinien być w więzieniu?
Tak samo nie podoba mi się takie szybkie rozwinięcie akcji, ale to zobaczycie w 3 rozdziale.
Mimo to, wciągnęłam się, więc tłumaczę dalej Wink

Wampir z Denalii

Często tak bywa, że naprawdę świetny pomysł jest źle wykonany.
To chyba jeden z tych przypadków, bo autorka naprawdę nie zastanawia się nad logiką lub jej barkiem w tym ff.
W trzecim rozdziale akcja się rozwinie? Pocałują się, czy po prostu popatrzą na siebie w inny sposób? Kurczę tłumacz szybko

Człowiek

Nie będę spoilerować
Rozdział nie jest długi, w najbliższym czasie powinien się pojawić, powiem tyle, że rozegrałabym to wszystko inaczej, nie spieszyła się tak i pociągnęła przez kilka rozdziałów jeszcze.

Info: Następny rozdział pojawi się pod koniec tygodnia, w weekend. Nie mogłam przetłumaczyć wcześniej, bo podczas ferii nie było mnie w domu, no i jeszcze nawał w szkole przed feriami Confused

Z ostatniej chwili:
Autorka przestała pisać ten FF Sad

Na stronie opowiadania można przeczytać, że brakuje jej siły i weny. Zaprzestała pisać na 7 rozdziale i nie wiem, czy jest sens tłumaczyć to dalej, skoro i tak nie będziemy wiedzieli, jakie będzie zakończenie, decyzja należy do was Wink

Wampir z Denalii

Przetłumacz
Zobaczymy na czym utknęła, co ją przerosło
Pomysł jest ciekawy, ale wykonanie dziewczyny już słabsze. Nie przemyślała sprawy

Wampir

W pełni zgadzam się z vampir.
Przetłumacz to co jest, zobaczymy, może autorka się poprawiła.
Szkoda jest opowiadanie jest tak kiepsko wykonane.

Człowiek

Trzeci rozdział mnie powalił w negatywnym tego słowa znaczeniu.
Zdecydowanie za dużo ''omg'' i ''yay!'' jak na mój gust. To wszystko rozgrywa sie tak szybko, że jest prawie nierealne.
Kończę go juz tłumaczyć, ale zobaczycie, że odechce wam się tego czytać Laughing

Człowiek

Rozdział 3a (po przeczytaniu 3 rozdziału mam coraz mniejszą ochotę na tłumaczenie tego, sami się przekonajcie dlaczego)

Beta: tymczasowo moja koleżanka, której nie ma na forum, a której baardzo dziękuję Wink

BPOV

Starałam się czekać cierpliwie, lecz wydawało mi się, że od momentu, kiedy zadałam to pytanie minęły całe wieki.
- Miałem. Zerwała ze mną trzy dni przed twoim przyjazdem. Powiedziała, że potrzebuje kogoś, kto da jej to, czego chce. Pozwoliłem jej odejść za bardzo sie tym nie przejmując. Szczerze mówiąc, ona też nie była wymarzoną dziewczyną.
YAY!!! (wybaczcie, że zachowałam oryiginalną pisownię, ale nie mogłam się powstrzymać xD) On nie ma dziewczyny!
W tym samym czasie rozległo się pukanie do drzwi, a do pokoju weszła Alice.
- Hej, jak leci? - zapytałam jej.
- Cześć, Bella, nic ciekawego. Czemu jesteś w tak dobrym humorze?
- Czy to nie oczywiste?
- Właśnie - odezwał się Edward. - To dlatego, że powiedziałem jej, że nie mam dziewczyny?
- C...Co? Ni... Nie!!! - Zaczęłam sie jąkać. - Skąd ci to przyszło do głowy? Chyba zwariowałeś...
- Bella, jesteś koszmarna w kłamaniu. Ok. Po prostu się zastanawiałem, czy nie zechciałabyś może być moją dziewczyną?
O... mój... Boże... Czy to właśnie się stało???
- Tak... Tak, oczywiście, zgadzam się!
- Super... Lepiej pójdę i powiem reszcie o wszystkim. Pa, ludzie! - Odezwała się Alice, o której zdążyłam zapomnieć przez ostatnią chwilę.
- Czekaj, Al. Możesz powiedzieć im, że chcę z nimi porozmawiać? Za chwilę będę na dole, ok?
- Jasne.
- Powiesz im...? - Zapytał Edward.
- Tak. Opowiem im o mojej przeszłości.

Wampir z Denalii

Eeeeeee
Zamurowało mnie
Nie dość, że tego czegoś nie da nazwać się rozdziałem to jeszcze ot tak są parą. Zmieniam zdanie. Lepiej dla mojej psychiki będzie, jeśli skończysz z tym tłumaczeniem. Chyba, żebyśmy się mogły ponabijać z tego

Człowiek

Rozdział był dłuższy, a ja przetłumaczyłam tylko BPOV (w EPOV byłe same ''OMG'' itd., więc...), nie mam ochoty tego tłumaczyć, 2 pierwsze rozdziały były jeszcze ok, ale ten to mi już zalatuje pustotą...
Mam na oku parę innych fanficków, które mogłabym przetłumaczyć, zobaczymy, co z tego będzie

vampir, masz może uprawnienia, żeby usuwać tematy? Jeśli tak, to mogłabyś usunąć ten... Bo nie wiem, co z nim zrobić Wink

Wampir

Zatkało mnie. Po prostu mnie zatkało!
Nie wiem co powiedzieć. Nie chciałabym się znaleźć nigdy w takiej sytuacji.

Liczę na Twoje inne tłumaczenia, skoro masz już coś na oku.

Wampir z Denalii

Człowiek

Zawsze można zostawić to jako niedokończone tłumaczenie...
Może komuś się spodoba (?!?!?!) Laughing

Co do astępnych ff spodobało mi się A Forgotten Promise (E i B znali się, jak byli mali, Bella wyprowadziła się z Forks w wieku 6-ściu lat, a Edward COŚ jej obiecał, a teraz Bell wraca z powrotem) i Edward the Sugar Queen Laughing

Na początku wydaje się parodią, Edward ma problemy ze zdrowiem psychicznym, jest uzależniony od cukru i twierdzi, że kocha Charliego Laughing

Wzięłam się za Sugar Queen, bo na razie jest tylko jeden rozdział Razz

Wampir

No to czekamy z niecierpliwością na nowe tłumaczenie. Skrót wydaje się być ciekawy: