"My, dzieci z dworca zoo" Christiane F.

Moderator

Czytał ktoś?

Moim zdaniem, to jest genialne. Ta książka naprawdę mocno wpłynęła na moje życie... po prostu dobrze jest się dowiedziec, że nie wszyscy mają normlane życie i normalne problemy, tak jak ja. Oczywiście przed przeczytaniem wiedziałam doskonale o takich rzeczach, ale nie czułam tego. Christiane tak dokładnie i tak prawdziwie to opowiada, że czułam, jakby stała obok i to mówiła. W sumie to pewnie dlatego, że przecież to są spisane jej wypowiedzi. Ona nauczyła mnie, jakie jest życie...
Ale mimo to, gdybym ją spodkała na ulicy, prawdopodobnie zaczęłabym się drzec na nią, że co ona, głupia, znowu cpac zaczęła. Ale znając ją to niewiele by ją to obeszło.

No dobra, a teraz kilka słów wyjaśnienia, dla tych, którzy nie czytali:

"My, dzieci z dworca zoo" jest to książka o życiu życiu Christiane do 15 roku życia, bo tyle lat miała, kiedy dziennikarze nagrywali jej opowiesc. Bohaterka mieszkała w Berlinie, gdzie przeprowadziła się, ponieważ jej rodzicie chcieli znalezc lepszą pracę. W wieku 13 lat zaczęła brac heroinę. Tytułowy Dworzec Zoo to miejsce, gdzie podobnie jak wielu innych cpunów czekała na swoich klientów, którym oferowała swoje usługi za 40 marek. Czemu akurat za tyle? Bo to była cena cwiartki grama hery...
Po porostu niesamowita książka, niewiarygodne jest, że opowiada ją tak młoda dziewczyna. Christiane już wtedy przeżyła więcej niż niejeden dorosły człowiek.

Szkoda, że ta książka nie jest lekturą szkolną. Gdyby była, to prawdopodobnie o wiele mniej młodzieży sięgałaby po narkotyki. Oczywiście nigdy nikt nie zrobi z niej lektury, bo przecież tam są przekleństwa, seks, przemoc i bóg wie co jeszcze, jeszcze tej młodzieży się w głowie poprzewraca i to ich strasznie zdemoralizuje. A tak serio, to taki szok niektórym dobrze by zrobił. Co do szoku, trochę mi szkoda, że przeczytałam ją rok temu, bo wtedy, nie będę się oszukiwac, byłam jeszcze za słaba psychicznie na tą książkę. Po porostu byłam za mała i prawdopodobnie nadal jestem. A chciałabym zaznaczyc, że praktycznie od zawsze czytałam tylko "dorosłe" książki, więc... to jest naprawdę mocne. No ale co tam, jakoś się żyje Smile

Kandydat na Cullena

Czytałam. I bardzo mi się podobała. Co prawda czytałam ją już jakiś czas temu, a dokładniej jakieś 7 lat xD ale nadal pozostaje jedną z moich ulubionych książek. Odzwierciedla to wszystko o czym czasem niektórzy po prostu boja się mówić.. Wtedy najbardziej ciekawiły mnie te jej opisy co do zażywania narkotyków i fragmenty kiedy czekała na klientów. Dzieckiem byłam więc interesowało mnie właśnie to czego nie znałam.

Z tego co wiem to Christiane niestety wróciła do narkotyków.. Teraz jest już dojrzałą kobietą, ma syna, chyba. I słyszałam coś o tym, że władze chciały jej odebrać prawa rodzicielskie dlatego, że jest narkomanką, ale co do tego to nie jestem pewna..

Książka mocna, dojrzała że tak powiem, i naprawdę warta przeczytania.
Tak że polecam Very Happy

Moderator

Christiane wróciła do cpania i faktycznie odebrali jej syna... Tu jest wszystko: [link widoczny dla zalogowanych] Odebrali jej prawo rodzicielskie 2 lata temu, jej syn ma 14 lat.